W przeddzień tego wydarzenia w Ratuszu odbyło się spotkanie, w czasie którego dziennikarze mogli poznać bohaterów z lat okupacji oraz ich powojenne losy.
W czasie wojny pani Wacława mieszkała z matką – Ładysławą Trzebuchowską w Warszawie. Któregoś dnia w 1941 roku do ich drzwi zapukała Sara Wajngart, której udało się uciec z getta. Przed wojną Sara i Wacława były szkolnymi koleżankami. Dziewczyna mieszkała w gościnnym domu ponad trzy lata aż do Powstania Warszawskiego. Panie miały sporo szczęścia, ponieważ sąsiedzi wiedzieli, że u Trzebuchowskiej mieszka Żydówka.
Raz tylko doszło do dramatycznej sytuacji. Pewnej niedzieli do mieszkania przyszło czterech ludzi. Rozpoznali Sarę i chcieli ją zabrać. Doszło jednak do negocjacji zakończonych łapówką. Pani Wacława nie wie dokładnie, kto to był. Jeden był w mundurze, trzech cywili mówiło po polsku. Przed wyjściem poradzili jeszcze Sarze zmianę nazwiska. Tak też się stało. Odtąd nazywała się Alicja Trzebuchowska. Na pewien czas ze względów bezpieczeństwa opuściła dom, ale gdy sprawa przycichła, wróciła.
Po wybuchu powstania 8 sierpnia 1944 roku zostały wywiezione przez Niemców do Pruszkowa, a następnie do Świdnicy, gdzie doczekały końca wojny. Stąd też je wypędzono. Wróciły w rodzinne strony do miejscowości Chodacz.
Po wojnie Alicja wyszła za mąż. Zamieszkała we Wrocławiu, a Wacława w Wałbrzychu. Polska Ludowa nie była jednak łaskawa dla Alicji Reicher. Po nagonkach na Żydów wyjechała do Francji, potem do Izraela. Osiadła na stałe w Brazylii. Nie zapomniała jednak o przyjaciółce z czasów wojny. Trzykrotnie odwiedziła Wacławę i Czesława Paczków w Wałbrzychu. Były to spotkania pełne wspomnień. Alicja Reicher zmarła w 2004 roku.
W 1989 roku Ładysława Trzebuchowska i Wacława Paczek otrzymały tytuł i odznaczenie „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”.
