Nic dziwnego
Wywołały sporo sensacji. Najpierw kilka tygodni temu, kiedy pochwaliliśmy się wam, że prawdopodobnie mamy bytującą na stałe watahę, a później w ostatnich dniach, kiedy głośny stał się przypadek ataku na zwierzęta gospodarskie (w Łącznej).... Padło wiele pytań, zarówno dotyczących samych wilków, jak i tego ataku. Postaramy się na kilka z nich odpowiedzieć.
Czy ataku dokonały wilki?
Prawdopodobnie tak. Wskazują na to tropy, które były na miejscu zdarzenia, sposób w jaki zwierzęta zostały upolowane oraz ślady żerowania. Wilk to drapieżnik. Upolowanie dzikiej zwierzyny wymaga bardzo dużego wydatku energetycznego i często kończy się niepowodzeniem, dlatego żeby tej energii zaoszczędzić jak najwięcej, ofiary są zabijane w najszybszy i najprostszy sposób: poprzez uduszenie. Dzikie psy (których ataki niestety także notowano w okolicy) nie są nauczone dusić swoich ofiar. Zabiją je, niestety, najczęściej poprzez dosłowne rozszarpanie. Sposób żerowania także jest charakterystyczny dla wilków i różni się od tego jak swoje ofiary zjadają dzikie psy.
Czy to ta sama wataha?
Nie możemy być tego całkowicie pewni. Wciąż jeszcze niewiele wiemy (szczególnie w naszej okolicy) o dokładnej liczebności wilków. Ile ich jest? Ile jest watah? Z ilu członków składa się poszczególna wataha? Jak często migrują tędy samotne osobniki? Znając jednak biologię i zachowanie wilka możemy przypuszczać, że to ta sama wataha. Wilki potrafią dziennie wykonać nawet do 40 km, lub więcej. Ich terytorium też jest bardzo rozległe. Odległość między najczęściej spotykanymi śladami bytowania naszych wilków, a miejscem ich potencjalnego ataku to zaledwie 10-15 km...
Czy to hybrydy?
Prawdopodobnie nie. Na 100% mogłyby to stwierdzić badania genetyczne, które są niestety bardzo drogie i przez to rzadko praktykowane. Jednak należy wiedzieć, że hybrydy wilka z psem domowym, chociaż zdarzają się na całym świecie (w tym w Polsce) to stosunkowo są rzadkie. Dodatkowo najczęściej, jeżeli powstają takie mieszańce, to powstają ze skrzyżowania samicy wilka i samca psa oraz wychowywane są przez samicę - jak wilki. Zważając na to nie można mówić, że mieszańce zawsze będą bardziej zuchwałe, lub agresywniejsze.
Dlaczego tam jest, aż tyle martwych zwierząt? Przecież wilki nie zabijają dla przyjemności?
To prawda, że wilki nie polują dla przyjemności. Zwyczajnie nie mogą sobie na to pozwolić, bo cenią swoją energię, o czym pisaliśmy już wyżej. W tym przypadku jednak doszło do ataku w zagrodzie. Zwierzęta były oszołomione i nie miały jak uciec. Wilki zachowały się instynktownie: miały przed sobą osłabioną i niezdolną do ucieczki ofiarę - więc skorzystały z możliwości łatwej zdobyczy i polowały. Zachowały się instynktownie, nie przewidywały, że nie zdołają tyle pokarmu zjeść, że zaraz wróci właściciel. W naturalnym środowisku gdyby upolowały na raz tyle zwierząt to po prostu wracałyby do nich przez kolejne dwa tygodnie, lub więcej.
Czy mamy się bać wilków?
Zdecydowanie nie. Wilki unikają ludzi. Płoszy je nasz zapach, często szybciej nas słyszą i uciekają. Przypadki ataków wilków na ludzi są skrajnie rzadkie i najczęściej wynikały z faktu, że wilki były np. dokarmiane, lub częściowo oswojone. Należy jednak pamiętać, że jest to zwierzę dzikie! A w kontaktach z nimi zawsze trzeba zachować szczególną ostrożność, czy to wilk, czy dzik, lis, czy jeleń, albo jakikolwiek inny przedstawiciel fauny. Jeżeli zobaczymy wilka i poczujemy się niekomfortowo możemy zacząć machać rękoma (to zwiększy intensywność naszego zapachu i sylwetkę), możemy krzyknąć zdecydowanie kilka razy i spokojnie się oddalić.
Andrzej Stochel
