Pierwsze sceny ukazują wir rewolucyjnych zdarzeń, w które zaangażowana była Aleksandra. Przechowywanie materiałów wybuchowych, zamachy i ćwiczenia w strzelaniu. Do tego zjazdy, dyskusje, w których brał udział Józef. Wtedy jeszcze związany z pierwszą żoną, ale podkochujący się w Aleksandrze. Ta zajęta jest działaniem politycznym, w jej zachowaniu odzwierciedla się mit Polki jako Niepodległości - symbolika opiera się o książkę Marii Janion „Kobiety i duch inności”. Pełno w niej odniesień do mitu Polki jako heroicznej bohaterki z rozwianym włosem w stylu Emilii Plater. Dodatkowo wprowadzenie kilku bohaterek - towarzyszek broni pokaże wzajemne relacje między walczącymi kobietami i specyficzne „siostrzeństwo” między nimi.
Obraz Aleksandry jest nieco wykrzywiony - w tle gra wyrafinowana muzyka klawesynowa, ale w tekście dużo jest mowy potocznej, pomieszanej ze wzniosłymi ideami. Z jednej strony ironiczny portret „rebel girl”, z drugiej odwieczne pytanie o używanie przemocy i mit przewrotu, który tak bardzo lubi każdy Polak. Powstanie, bunt, zsyłka i wojna. Co z tego może być przechwycone przez kobietę walczącą o zmiany, ale również o swoje życie? Co tak naprawdę chce się zmienić wysadzając tory pod pociągiem?
Spektakl w wykonaniu aktorów wałbrzyskiego Teatru Dramatycznego powstał we współpracy z miastem Kraków i krakowskim biurem festiwalowym w ramach nagrody Grand Prix na 3 Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym „Boska komedia".
