W ujściu rzeki znajduje się port morski z funkcjami: handlową, pasażerską, rybacką i jachtową. W mieście i okolicach występują źródła wody mineralnej, solanki oraz pokłady borowiny. W Kołobrzegu leczy się głównie choroby górnych dróg oddechowych, krążenia i choroby stawów. Kołobrzeg jest także regionalnym ośrodkiem kulturalnym. W okresie letnim odbywają się tu liczne koncerty popularnych piosenkarzy, muzyków, kabarecistów. Miasto jest jedną ze stolic diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej (konkatedra) Kościoła katolickiego.
Według danych z 30 czerwca 2010 r. miasto ma 44 980 mieszkańców.
Kołobrzeg leży w środkowej części wybrzeża województwa zachodniopomorskiego, w północnej części powiatu kołobrzeskiego u ujścia rzeki Parsęty do Zatoki Pomorskiej. Miasto jest położone na pograniczu dwóch makroregionów Pobrzeża Szczecińskiego i Pobrzeża Koszalińskiego. Ujściowy odcinek doliny Parsęty i wschodnia część miasta należy do Wybrzeża Słowińskiego, natomiast zachodni kraniec Kołobrzegu należy do Wybrzeża Trzebiatowskiego.
Historycznie Kołobrzeg leży na Pomorzu Zachodnim, gdzie związany był z biskupim księstwem kamieńskim. Od 1815 roku w rejencji koszalińskiej, w prowincji Pomorze. W 1946 r. Kołobrzeg włączono do województwa szczecińskiego. W 1950–1998 roku należał do województwa koszalińskiego. W rejestrze urzędowym wyróżnia się 8 części miasta: Kostrzewno, Lubinia, Lubostronie, Podczele, Przylaski, Radzikowo, Radzikowskie Przedmieście, Żółczyce. Przez środkową część miasta przepływa rzeka Parsęta wraz z jej ramieniem bocznym Więceminką.
Miasto leży w dolinie rzeki Parsęty, która oddziela Wybrzeże Trzebiatowskie od Wybrzeża Słowińskiego. Kołobrzeg położony jest na nizinnym i podmokłym obszarze zaplecza wydm nadmorskich. Ok. 3 km² zurbanizowanego obszaru miasta znajduje się na wysokości 0–2,5 m, a wskutek tego zagrożone zalaniem przez podnoszący się poziom morza. Abrazja brzegu morskiego i zagrożenie powodzią sztormową jest przyczyną prowadzonych tu zabiegów ochrony wydm nadmorskich. Miasto jest przykładem silnej antropopresji obszarów nadbrzeżnych. Z powodu obecności obiektów infrastruktury wypoczynkowo-uzdrowiskowej, portowej i obiektów handlowych w strefie brzegowej nastąpiło całkowite przekształcenie i zanik naturalnych wydm nadmorskich po wschodniej części ujścia Parsęty. Po zachodniej stronie ujścia Parsęty na odcinku ok. 1,5 km znajduje się wysoki szeroki wał wydmowy. Wysoczyzna morenowa wschodniej części miasta Kołobrzeg położona jest na wysokości 7–8 m n.p.m. Ograniczona od północy umocnionym brzegiem klifowym przechodzi bez wyraźnych krawędzi w dolinę przymorską.
Miasto Kołobrzeg znajduje się na wschodnim skłonie antykliny Kołobrzegu, wysoko wypiętrzonej struktury permo-mezozoicznej pociętej siecią uskoków. Ze strukturą antykliny Kołobrzegu wiąże się występowanie wód mineralnych ujmowanych dla celów leczniczych. Są one, obok wysokiej jakości borowiny, podstawowym surowcem leczniczym decydującym o walorach uzdrowiskowych Kołobrzegu. Należą one do reliktowych wód mezozoicznych, a odnawianie ich zasobów następuje drogą ascenzji wód słonych z poziomu triasowego i cechsztyńskiego wzdłuż linii tektonicznych.
Według podziału geobotanicznego szaty roślinnej Polski, miasto Kołobrzeg należy do strefy klimatycznej pobrzeża bałtyckiego w środkowoeuropejskiej prowincji niżowo-wyżynnej. Strefa Pobrzeże Południowobałtyckie charakteryzuje się zatorfionymi dolinami przymorskimi, wydmami z roślinnością piaskową oraz płaskimi płatami pomorskiej moreny dennej i wzgórzami moreny czołowej zajętymi przez lasy. Charakterystyczną roślinnością tej krainy są torfowiska wrzosowiskowe (właściwie wrzoścowe) oraz lasy bukowe i mieszane, olszyny, wilgotne bory sosnowe i lasy sosnowo-mieszane. Osobliwościami florystycznymi tych lasów są: jarząb szwedzki i wiciokrzew pomorski. Władze miasta w 1996 roku objęły ochroną użytek ekologiczny Ekopark Wschodni w Podczelu, który stanowi zbiorowisko łąkowe i szuwarowe roślinności halofilnej z wieloma gatunkami słonorośli mających tu jedyne stanowisko w Polsce. Część terenów miasta znajduje się w granicach dwóch obszarów Natura 2000 tj. Trzebiatowsko-Kołobrzeski Pas Nadmorski oraz Dorzecze Parsęty. Wschodnia część miasta należy do Koszalińskiego Pasa Nadmorskiego. W mieście jest 6 parków o łącznej powierzchni 62,9 ha, z których największy Park im. Stefana Żeromskiego (31,1 ha) został założony w XIX wieku i stanowi nadmorski park zdrojowy tutejszego uzdrowiska.
Kołobrzeg leży w krainie klimatycznej zwanej Pobrzeżem Kołobrzeskim w obrębie klimatów bałtyckich. Klimat miasta kształtowany jest pod wpływem Morza Bałtyckiego. Kołobrzeg posiada znacznie zróżnicowany klimat miejscowy. Można tu wyróżnić kilka mikroregionów klimatycznych: 1) klimat plaży, 2) klimat parku i lasu na wydmach na zachód od parku, 3) klimat terenów zabudowanych (centrum miasta i uzdrowisko), 4) klimat terenów zabagnionych i doliny Parsęty na południe od miasta, 5) klimat obszarów wysoczyznowych. Suma rocznych opadów w Kołobrzegu przekracza średnie dane liczbowe odnotowane dla kraju, a średnia roczna temperatura wynosi około 8 °C. Ze względu na charakterystyczny klimat od wielu lat znane jest jako uzdrowisko i letnisko polskiego wybrzeża.
Jedno z najstarszych miast na Pomorzu Zachodnim istniało już w VIII wieku, gdzie funkcjonował gród obronny słynny na całe Pomorze (pierwotna lokalizacja na terenie dzisiejszej wsi Budzistowo). W 1000 roku książę Bolesław Chrobry założył tu biskupstwo, właściwe terytorialnie dla całego Pomorza, którego biskupem został Reinbern, jednakże upadło ono w latach 1007–1013. W XIII wieku Kołobrzeg dostał się pod kuratelę biskupów kamieńskich, ponadto po śmierci Bolesława Krzywoustego (1138) przeszedł pod zwierzchnictwo cesarza niemieckiego, a następnie króla Danii. W 1255 roku miasto otrzymało prawa miejskie. Było centrum warzelnictwa, handlu i rybołówstwa. Od XIV wieku członek bałtyckiej Hanzy. W 1653 miasto przejęli brandenburczycy, którzy natychmiast zamienili je w twierdzę. Od tego czasu miasto zaczęło podupadać. W 1761 podczas wojny siedmioletniej miasto zdobyli Rosjanie. W 1807 Twierdza Kołobrzeg (niem. Festung Kolberg) została oblężona przez wojska Napoleona. Polskie oddziały na Kołobrzeg prowadził płk Sułkowski. Komendantem twierdzy był hrabia pruski, major Gneisenau. Miasto broniło się aż do podpisania traktatu pokojowego w Tylży, który zakończył wojnę. Wydarzenie to urosło w Prusach do rangi legendy. Major Gneisenau otrzymał awans na podpułkownika i zyskał znaczną sławę jako dowódca. W 1830 powstał pierwszy zakład kąpieli solankowych.
W 1859 Kołobrzeg uzyskał połączenie kolejowe ze Szczecinem i Gdańskiem. Szybki rozwój uzdrowiska nastąpił po utraceniu przez miasto statusu twierdzy. W roku 1899 został otwarty dom zdrojowy (Strandschloß). Decyzją króla Prus twierdza została zlikwidowana w 1872 roku, rozpoczęła się rozbiórka fortyfikacji i stopniowo zaczął się zmieniać charakter miasta. W czasie I wojny światowej Kołobrzeg wraz ze swoimi sanatoriami i domami wypoczynkowymi przekształcił się w wielki szpital wojskowy. W 1933 roku dużą liczbę głosów otrzymała tu NSDAP Adolfa Hitlera, który został honorowym obywatelem miasta.
W listopadzie 1944 roku rozkaz Hitlera ogłosił ponownie Kołobrzeg twierdzą. Pierwszy atak na twierdzę Armia Czerwona przypuściła 4 marca 1945. Po kilku dniach do walki weszła 6 Dywizja Piechoty Wojska Polskiego, 3 Dywizja Piechoty i pododdziały saperów.
Po 14 dniach walki, 18 marca 1945 Kołobrzeg zdobyły przez I Armię Wojska Polskiego i wojska I Frontu Białoruskiego pod dowództwem marszałka Gieorgija Żukowa. Punktem zwrotnym było ściągnięcie ze zdobytego wcześniej Koszalina baterii katiusz, po 60 seriach wystrzelonych w kolegiatę (960 rakiet) została ona zniszczona, a oddziały polskie mogły wejść do śródmieścia. Ostatnim punktem oporu Niemców był Fort Ujście, na którym obecnie stoi wieża latarni morskiej. Większość żołnierzy niemieckich zdołano ewakuować do Świnoujścia. Podczas działań wojennych w 1945 roku, znanych jako Bitwa o Kołobrzeg, miasto zostało zniszczone w 95%. Jeszcze w marcu 1945 roku odbyły się tu zaślubiny Polski z morzem. Aktu tego dokonał żołnierz – kapral Franciszek Niewidziajło.
W 1967 roku Kołobrzeg otrzymał formalnie status uzdrowiska. W roku 1998, w Kołobrzegu odnotowano największą liczbę ludności – 48 tys. ludzi. Od 1999 roku siedziba powiatu w granicach województwa zachodniopomorskiego. 30 września 2006 roku Kołobrzeg otrzymał Honorową Flagę Rady Europy[13].
Nazwa miasta została po raz pierwszy w dokumentach zapisana przez kronikarza niemieckiego Thietmara z Merseburga, gdy cesarz Otton III wraz z Bolesławem Chrobrym w 1000 roku ustalili arcybiskupstwo w Gnieźnie i podległą mu diecezję w Kołobrzegu. Wówczas Reinbern był biskupem kościoła Soli Kołobrzeskiej (łac. Salsae Cholbergiensis aecclesiae episcopus) i podlegał arcybiskupowi Radzimowi.
Archeolog Lech Leciejewicz, który prowadził prace na południowym brzegu Bałtyku w wielu miejscach polskiego wybrzeża wyraził opinię, że Thietmar używając określenia Salsae Cholbergiensis przekazał pierwotną nazwę tej miejscowości. Nazwa brzmiała "Solec" lub "Sól koło brzegu". Później, podobnie jak w przypadku Magnum Sal koło Krakowa, dzisiejszej Wieliczki nazwa uległa skróceniu.
Obecna nazwa miasta formalnie obowiązuje od 19 maja 1946.
Jednym z nadmorskich obiektów jest kołobrzeskie molo, które ma długość 220 metrów i jest najdłuższym żelbetowym molem w Polsce. Kolejnym charakterystycznym obiektem dla tego nadmorskiego miasta jest latarnia morska wybudowana w 1946 r. na miejscu poprzedniej wysadzonej w marcu 1945 r. przez wojska niemieckie. Wzdłuż kołobrzeskiej plaży zbudowano Bulwar Jana Szymańskiego.
Kołobrzeg znajduje się na liście miast Europejskiego Szlaku Gotyku Ceglanego. Najlepszym przykładem architektury gotyckiej w mieście jest bazylika mariacka oraz Baszta Lontowa. Architektura neogotycka to przede wszystkim ratusz miejski, gmach kołobrzeskiej poczty oraz kościół rektoralny Niepokalanego Poczęcia NMP. Przykładem stylu modernistycznego jest kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego.
Po ustaniu działań wojennych w gruzach było ponad 90% budynków Kołobrzegu. Niektóre obiekty udało się odremontować, ale w większości odgruzowanego miasta postawiono dużą liczbę bloków z tzw. wielkiej płyty. Dopiero w latach 80. zaczęto przebudowę centrum miasta. Wokół dawnego Rynku i katedry powstała nowa dzielnica, która nie odtwarzała ani dawnych podziałów własnościowych, ani też przedwojennej zabudowy, lecz była raczej próbą stworzenia nastroju staromiejskiego.
Tereny kolejowe oddzielają uzdrowisko od miasta, stanowią barierę przestrzenną w rozwoju układu miejskiego. Przed wojną pomimo istnienia portu Meikuhle – park zdrojowy położony na lewym brzegu Parsęty miał w sezonie stałe połączenie z częścią prawobrzeżną kurortu – tereny uzdrowiskowe rozciągały się po obydwu brzegach rzeki.
Dawny układ fortyfikacji został wchłonięty przez miasto w XIX wieku. Tradycja twierdzy – miasta obronnego jest utrwalona w jego strukturze przestrzennej. Tereny koszar i poligonów otaczają miasto kręgiem podobnie jak niegdyś fortyfikacje. Ich niedostępność spowodowała współcześnie powstanie nowych przedmieść – osiedli zabudowy jednorodzinnej w zupełnej izolacji od układu miejskiego.
Funkcja portowa jest najstarszą funkcją miastotwórczą Kołobrzegu, choć miasto rozwijało się w oderwaniu od portu. Dzisiaj tereny portowe, miejskie i uzdrowiskowe zlewają się ze sobą.
W mieście działa port handlowy (Polska Żegluga Bałtycka), rybacki, jachtowy, wojenny oraz przystań pasażerska. Port handlowy w Kołobrzegu ma znaczenie regionalne; obroty ładunkowe w 2003 r. wynosiły 150,8 tys. ton. W okresie przedwojennym port kołobrzeski miał prawie dwukrotnie wyższe obroty ładunkowe tj. 234,2 tys. ton. Flota rybacka w Kołobrzegu składa się ze 114 jednostek.W Kołobrzegu funkcjonuje morskie przejście graniczne. Ruch graniczny w porcie wyniósł w 2003 roku 9714 osób.
Główną gałęzią lokalnej gospodarki jest działalność uzdrowiskowo-turystyczna. Liczne sanatoria (27 ośrodków sanatoryjnych o łącznej liczbie łóżek sięgającej 6500) i domy wypoczynkowe. W 2008 r. miasto posiadało 56 obiekty zbiorowego zakwaterowania na 11 098 miejsc. Znajduje się tu 11 hoteli całorocznych (w tym 1 pięciogwiazdkowy, 4 czterogwiazdkowe) o łącznej liczbie ok. 3000 miejsc noclegowych. W ciągu całego 2008 roku z noclegu w Kołobrzegu skorzystało 247 494 osób, z których 35,5% stanowili turyści zagraniczni.
W mieście i okolicach występują źródła wody mineralnej (Perła Bałtyku), solanki oraz pokłady borowiny. W Kołobrzegu leczy się głównie choroby górnych dróg oddechowych i krążenia, choroby stawów, jak również zaburzenia przemiany materii (cukrzyca). W mieście przez cały rok działają 23 zakłady uzdrowiskowe, z których w 2007 roku 39% korzystających stanowili goście zagraniczni.
W Kołobrzegu znajduje się 8 przedszkoli oraz 1 miejski żłobek. W 2006 roku uczyło się 2954 dzieci w szkołach podstawowych oraz 201 dzieci w szkołach podstawowych specjalnych. Na terenie miasta znajduje się 7 szkół podstawowych oraz 2 szkoły specjalne.
Miasto jest częstym motywem pojawiającym się w dziełach sztuki. Rycina panoramy Kołobrzeg pojawia się na Wielkiej Mapy Księstwa Pomorskiego z 1618 roku, autorstwa Eilharda Lubinusa. W 1761 roku rosyjski malarz Ałeksandr Kocebu namalował obraz przedstawiający zdobycie twierdzy kołobrzeskiej w czasie wojny siedmioletniej.
Pod koniec II wojny światowej nazistowska propaganda wykorzystała wydarzenia z wojny napoleońskiej i obrony Kołobrzegu w 1807 roku, by nakręcić film Kolberg. Była to wielkobudżetowa produkcja ukazująca bohaterskich mieszczan i chłopów zjednoczonych ponad podziałami, którzy brali udział w walce z przeważającymi siłami francuskimi. W roku 2005 z okazji jubileuszu 750-lecia nadania praw miejskich kompozytor Jan Maślankiewicz-Pogany skomponował „Kantatę Kołobrzeską”. Tematyka utworu nawiązuje do historii, życia ludności oraz najważniejszych zabytków Kołobrzegu.
Kołobrzeg jest także regionalnym ośrodkiem kulturalnym. W okresie letnim mają miejsce – liczne koncerty popularnych piosenkarzy, muzyków, kabarecistów. Miejski Ośrodek Kultury, znajdujący się w dawnym ratuszu, prowadzi stałe zajęcia artystyczno-plastyczne, teatralne oraz taneczne. Patronuje młodzieżowym zespołom wokalnym i chóralnym. Organizuje coroczny festiwal Interfolk, czyli Międzynarodowe Spotkanie z Folklorem, a także inne imprezy o charakterze kulturalnym. Kino Piast jest miejscem spotkań Dyskusyjnego Klubu Filmowego. W latach 1967–1990 w mieście odbywał się Festiwal Piosenki Żołnierskiej.
W Kołobrzegu organizowanych jest wiele wystaw stałych i czasowych o charakterze artystycznym oraz historycznym. W kołobrzeskim ratuszu mieści się Galeria Sztuki Współczesnej, w której eksponowane są wystawy kołobrzeskich plastyków, a także poza lokalnych środowisk artystycznych. Galeria prowadzi również działalność edukacyjną, m.in. organizowane są przez galerię lekcje sztuki dla dzieci i młodzieży ze szkół.
W mieście znajduje się Muzeum Oręża Polskiego, w którym prezentowane są zbiory militariów pochodzących od wczesnego średniowiecza do współczesności. W pałacyku Braunschweigów mieści się oddział muzeum zajmujący się ponadtysiącletnią historią miasta. W swoich zbiorach oddział prezentuje także kolekcję rzadko spotykanych narzędzi pomiarowych, a także specjalistycznych miar warsztatowych. Do tutejszego muzeum należy również zacumowany w porcie okręt patrolowy ORP Fala, zbudowany w 1964 roku, następnie po zakończeniu służby przekształcony w muzeum.
W Kołobrzegu placówką gromadzącą zbiory biblioteczne jest Miejska Biblioteka Publiczna im. Galla Anonima. Wg danych z 2008 roku posiada ona 149 720 woluminów, z których korzystało 8889 czytelników. Biblioteka tworzy kilka placówek tj. wypożyczalnię ogólną, wypożyczalnię beletrystyki, bibliotekę młodzieżową i bibliotekę dziecięcą. W mieście działa także filia Biblioteki Pedagogicznej im. Zenona Klemensiewicza w Koszalinie, która posiada księgozbiór z 27499 woluminami.
W Kołobrzegu znajduje się 1-salowe kino "Wybrzeże" z 287 miejscami na widowni, w którym w 2008 roku odbyło się 1668 seansów filmowych.
Głównym kompleksem sportowym jest Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji przy ul. Łopuskiego. Największą halą sportową w mieście jest hala "Milenium" z płytą boiska o wymiarach 24×48 m i trybunami na 1307 miejsc siedzących. Hala została oddana do użytku w październiku 2000 roku. Organizowane są w niej imprezy sportowe, kulturalne, targi, wystawy i przyjęcia. Centrum sportowe posiada: małą salę zapaśniczą o wymiarach 12×12 m przygotowaną do treningów sportów walki, salę fitness o wymiarach 28×16 m przygotowaną również do zajęć tanecznych, siłownię, boisko do gry w mini piłkę nożna (2 na 2). Znajduje się tu także centrum rekreacji dla dzieci o powierzchni 550 m².
Przy hali Milienium mieści się aquapark, w skład którego wchodzi: basen sportowy o wymiarach 25×12,5 m i głębokości do 1,8 m, łaźnia parowa, basen rekreacyjny i 3 zjeżdżalnie. W 2006 roku oddano halę z torami łuczniczymi o wymiarach 26×12 m, gdzie odbywają się także treningi sportów zespołowych. W kompleksie sportowym w okresie zimowym czynne jest także lodowisko o wymiarach 60×30 m. W skład kompleksu wchodzi strzelnica z 6 stanowiskami strzeleckimi.
W Kołobrzegu znajduje się konkatedra diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Istnieje 6 parafii, które wchodzą w skład dekanatu Kołobrzeg i 1 parafia garnizonowa pw. św. Macieja. W mieście znajdują się dwa domy zgromadzeń zakonnych: franciszkanów i felicjanek. Miasto posiada także mniejsze wspólnoty religijne. Znajduje się tu cerkiew greckokatolicka Opieki Przenajświętszej Bogurodzicy (ul. Szpitalna) oraz kilka protestanckich Kościołów ewangelicznych, do których należą: zbór zielonoświątkowy "Droga Życia", zbór Kościoła Chrystusowego oraz zbór Kościoła ewangelicznego (nabożeństwa odbywają się w mieszkaniu prywatnym). Wierni Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego należą do zboru w pobliskim Grzybowie. Prócz wymienionych Kościołów protestanckich w mieście działa również zbór Świadków Jehowy.
W latach 1000–1007 miasto było stolicą diecezji kołobrzeskiej, której ordynariuszem był biskup Reinbern. Od 1187 roku miasto należało do biskupów kamieńskich i wchodziło w skład biskupiego dominium zwanego księstwem kamieńskim. W XVI wieku w wyniku reformacji kołobrzeżanie przyjęli luteranizm. W 1557 r. Kołobrzeg stał się siedzibą superintendenta luterańskiego. W XVII wieku powstała w mieście parafia kalwińska. Do XIX wieku w mieście nie było parafii katolickiej. Wzrost liczby katolików spowodował jednak, że w 1889 roku powołano tu parafię rzymskokatolicką pw. św. Marcina. Podlegała ona początkowo pod diecezję wrocławską. Po I wojnie światowej pod diecezję berlińską. Natomiast po II wojnie światowej parafie protestanckie uległy likwidacji, a jedyna katolicka parafia w Kołobrzegu znalazła się w granicach administratury apostolskiej z siedzibą w Gorzowie Wielkopolskim. W 1972 r. rzymskokatolicka parafia kołobrzeska została włączona do diecezji koszalińskiej, nawiązującej tradycją do biskupstwa kołobrzeskiego. W latach 90. XX wieku po zniesieniu wielu ograniczeń administracyjno-prawnych[45], w Kołobrzegu powołano kilka nowych parafii rzymskokatolickich, które wyodrębniły się z parafii konkatedralnej.
Kołobrzeg ma status gminy miejskiej. Organem uchwałodawczym i kontrolnym jest Rada Miasta Kołobrzegu, w której zasiada 21 radnych, wybieranych w 4 okręgach wyborczych. Organem wykonawczym władzy samorządowej od 1987 roku jest prezydent miasta. Kołobrzeg tytuł prezydenta miasta otrzymał w 1987 roku jako 1 z 11 miast, które nie posiadały wtedy wymaganej liczby 50 tys. mieszkańców. Wynikało to ze względów uznaniowych i statusu uzdrowiska Kołobrzegu.[potrzebne źródło] W 1990 roku kiedy podwyższono wymagane kryterium do 100 tys. mieszkańców, tytuł prezydenta dla Kołobrzegu został zachowany.
Miasto Kołobrzeg jest członkiem związków międzygminnych: Związek Miast i Gmin Morskich, Stowarzyszenie Gmin Uzdrowiskowych RP, Stowarzyszenie Gmin Polskich Euroregionu Pomerania, Związek Miast Polskich, Związek Miast i Gmin Dorzecza Parsęty, Stowarzyszenie Gmin, Powiatów i Województw "Droga S11", Kołobrzeska Lokalna Grupa Rybacka, Zachodniopomorska Regionalna Organizacja Turystyczna.
Obszar miasta jest podzielony na 9 jednostek pomocniczych miasta – osiedli. Każde z osiedli posiada organy samorządowe. Organem uchwałodawczym każdego jest rada osiedla, która liczy 15 radnych. Organem wykonawczym jest zarząd osiedla w liczbie 5 osób spośród członków rady osiedla.
Miasta partnerskie:
Bad Oldesloe
Barth
Follonica
Koekelberg (Bruksela)
gmina Landskrona
Nexø (gmina Bornholm)
gmina Nyborg
Pankow (Berlin)
Pori
gmina Simrishamn
Teodozja
W Kołobrzegu mieści się Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej, której obszarem działania jest cały powiat kołobrzeski. W jej strukturach działa jedna jednostka ratowniczo-gaśnicza PSP. W mieście działa także specjalistyczna jednostka płetwonurków Ochotniczej Straży Pożarnej "Tryton", której celem jest ratowanie ludzi na wodzie i pod wodą. Jednostka ta działa na terenie miasta, wód portowych, rzeki Parsęty oraz wód morskich przylegających do kąpieliska.
W Kołobrzegu znajduje się Brzegowa Stacja Ratownicza Służby SAR, która na swoim wyposażeniu posiada łódź ratowniczą, specjalistyczny samochód ratowniczy oraz sprzęt przeciwrozlewowy. Na nabrzeżu promowym w kołobrzeskim porcie cumuje morski statek ratowniczy Szkwał, którego załoga w ciągu 15 min. od zgłoszenia jest gotowa do akcji ratowania życia ludzkiego na morzu.
Komenda Powiatowa Policji w Kołobrzegu prócz miasta działa także na terenie innych gmin powiatu. Kołobrzeg posiada także straż miejską. W Kołobrzegu znajduje się placówka Straży Granicznej, która obsługuje morskie przejście graniczne w Kołobrzegu. Zasięgiem służbowym obejmuje powiat kołobrzeski i powiat białogardzki.
Do lat 90. XX wieku, stacjonowało tu dużo jednostek wojskowych, jednak obecnie siedzibę ma tutaj 8 Batalion Remontowy, wchodzący w skład 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej oraz Komenda Punktu Bazowania Okrętów 8 Flotylli Obrony Wybrzeża w dawnym porcie wojennym. Natomiast 8 Kołobrzeski Batalion Saperów obecnie stacjonuje w Dziwnowie.
W Kołobrzegu znajduje się 20 aptek. W 2007 roku działało tu 18 niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz 1 Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej "Regionalny Szpital" podległy samorządowi terytorialnemu. Praktyki lekarskie w Kołobrzegu prowadziło 37 lekarzy. Znajduje się tutaj Regionalny Szpital w Kołobrzegu z 15 oddziałami, szpitalnym oddziałem ratunkowym, 3 zakładami diagnostycznymi oraz 23 poradniami specjalistycznymi. Kolejną dużą placówką ochrony zdrowia jest 117 Szpital Wojskowy z Przychodnią SP ZOZ, który posiada 17 poradni specjalistycznych i 4 pracownie specjalistyczne. Przy szpitalu tym mieści się Międzynarodowe Centrum Dializ z poradnią nefrologiczną.
Z Kołobrzegu wychodzi droga krajowa nr 11 oraz 2 drogi wojewódzkie.
Od południa do centrum Kołobrzegu wchodzi droga wojewódzka nr 102, która ok. 2,5 km przed Kołobrzegiem odbiera także ruch drogi wojewódzkiej nr 162. Droga nr 102 stanowi w mieście ciąg ulic: 6 Dywizji Piechoty, Trzebiatowska oraz Kamienna, a następnie łączy się drogą krajową nr 11 tj. ulica Koszalińska biegnąca na wschód. Układ ten stanowi główną oś komunikacji samochodowej Kołobrzegu. Z ronda Solidarności od drogi nr 11 odchodzi droga wojewódzka nr 163 w kierunku południowo-wschodnim.
Środkami komunikacji miejskiej w Kołobrzegu są autobusy należące do spółki Komunikacja Miejska Kołobrzeg, która świadczy usługi przewozowe na terenie miasta i przyległych terenach podmiejskich.
Kołobrzeg to ostatni przystanek wielu pociągów zmierzających na wybrzeże. Kołobrzeski dworzec kolejowy stanowi regionalny punkt wyjazdowy dla podróżnych, co sprawia, że latem dworzec potrafi być bardzo zatłoczony. Kołobrzeg łączy ze Szczecinem szynobus Urzędu Marszałkowskiego woj. zachodniopomorskiego.
W miesiącach od kwietnia do października z portu w Kołobrzegu wypływają pasażerskie rejsy turystyczne na Bornholm do Nexø, a w wakacje także na Christiansø.
W centrum Kołobrzegu, na wyspie Solnej zlokalizowany jest marina, której dwa baseny są przystosowane do przyjęcia ok. 50 jachtów. Pierwszym z basenów jest Basen Jachtowy, w którym cumują jednostki mające do 3 metrów zanurzenia. Drugi basen jest zdolny do przyjęcia jedynie łodzi, których zanurzenie wynosi do 1 metra. Dla okrętów, z większym zanurzeniem przewidziano keję z głębokością 5,5 m. Przy Basenie Jachtowym znajduje się również zabytkowy fort. Pod Podczelem (8 km od centrum Kołobrzegu) w osadzie Bagicz znajduje się poradzieckie lotnisko wojskowe, które jest wykorzystywane przez Aeroklub Bałtycki.
Najbliższy port lotniczy Szczecin-Goleniów znajduje się ok. 99 km od Kołobrzegu (79 km w linii prostej), posiadający połączenia lotnicze do Warszawy, Anglii, Irlandii, Norwegii i czarterowe do Egiptu.
Źródło: pl.wikipedia.org
