Rzeczywiście, pokaz możemy uznać za wałbrzyską, pewnie także polską, premierę. Film jest niemy, ale w stosownych momentach pojawiają się niezbędne informacje i dialogi. Pewnym zaskoczeniem była zmiana języka napisów. To wynik rekonstrukcji filmu z kilku kopii niemieckich i angielskojęzycznych. Na jednym z forów internetowych pojawiła się nawet informacja o zgłoszeniu filmu do „Oskara” w 1930 roku. Nie udało się jednak zweryfikować tej informacji.
Gdyby projekcja odbywała się w starym kinie i z taśmy, to słyszelibyśmy terkot projektora i ilustrację muzyczną. Współcześnie wszystko odbyło się z komputera. Dlatego, gdy pojawił się obraz, w sali zapanowała cisza, jaką trudno „usłyszeć” nawet w kościele. Wszyscy chcieli zobaczyć miasto sprzed osiemdziesięciu lat. Może szukali znajomych miejsc? Nie wiemy, w których budynkach kręcono niektóre sceny, ale obrazy te przypominają, jako żywo, współczesne Podgórze.
W zapowiedziach pokazu podawaliśmy, że jest to film dokumentalny. Jest to jednak film fabularny z elementami dokumentu. Fabuła, miejsce akcji i naturalne scenografie oddają ówczesne warunki życia.
Można by powiedzieć, że film jest tendencyjny, bo porównuje skrajną biedę z bogactwem Hochbergów. Ma on jednak wymiar raczej socjologiczny, informacyjny, momentami propagandowy. Nakręcony został niewątpliwie przez ludzi związanych z lewicą, ale nie zachęca do rewolucji. Oglądając go trzeba mieć na uwadze, że wszystko dzieje się w 1929 roku, gdy kryzys gospodarczy pogłębił trudne warunki życia w mieście.. Taka „prawda czasu, prawda ekranu”.
Kolejna prezentacja filmu planowana jest na wrzesień. Mamy obietnicę, że oprawa pokazu będzie dopracowana. Będą tłumaczenia napisów, muzyka i wstęp, umożliwiający świadomy odbiór filmu.
Naszym zdaniem, ważne jest to, że został zrobiony kolejny krok, zapełniający ogromne luki w historii miasta. Trwają starania o jeszcze jeden film o Wałbrzychu. Może jest ich więcej? A może będzie to impuls dla osób, które mają gdzieś w domu dawno zapomniane dokumenty, listy, zdjęcia, widokówki i zechcą podzielić się swoimi skarbami?
Przeszłości nie zmienimy, ale możemy ją poznać.
